Angela, Trevor, Eva

Het grootste gedeelte van het budget in het Starfish Fosterhome gaat op aan de salarissen van de nannies.  Er zijn ongeveer 16 nannies die ieder de verantwoording hebben voor twee a drie kinderen (in het stadsweeshuis schijnt de verhouding 1:5 te zijn en was dit in 2006 nog 1:8).  De nannies beginnen de dag om 07.00uur en vertrekken tussen 19.00 en 20.00.  Hun nachtdiensten rouleren.  Zij voeden, baden en kleden de kinderen. Per maand hebben zij vier vrije dagen.

Het zijn lange dagen. Het beroep heeft geen hoog aanzien, maar voor veel laagopgeleide vrouwen een beter alternatief dan in de fabriek werkzaam te zijn. De nannies krijgen verder twee maaltijden per dag geserveerd.  Hun salaris is RMB 1000 per maand (€138), dat van de ‘hoofdnanny’ is RMB 2000. De salarissen die in Starfish worden verdiend zijn even hoog als die in het stadsweeshuis. De werkomstandigheden zijn prettig, er is televisie op de kamers waar de nannies ‘s avonds wacht houden.

Het gehele dagtempo ligt tamelijk laag.  Wanneer de kinderen na hun middagmaaltje gaan rusten is er tot 14.00 tijd om te eten en te rusten, er is geen onderdeel van die tijd die gestopt wordt in het boenen, opruimen of poetsen van de kinderkamers.  De vloeren zijn hier ronduit vuil, de kinderstoelen plakkerig en besmeurd en het fraaie badkamertje met gedoneerde piepkleine WC’tjes (Care for Tina) hummerig en ongezellig.  Het ruikt in de gehele kinderafdeling bedompt en zuur. Wanneer ik voor het eerst aanbied mee te helpen de kinderen met hun avondeten te helpen, wordt het snel duidelijk dat drie kinderen gevoed worden uit hetzelfde kommetje, allemaal met dezelfde lepel, wel of niet met lopende neus. Er lijkt zo weinig ambitie te zijn om de kinderen naar een volgend stadium te brengen in hun ontwikkeling, maar het werk vraagt ook niet om mensen met een professionele kwalificatie. Voorlopig zal dit werk verschaffen aan vrouwen die weinig keuze hebben op de arbeidsmarkt, en ofschoon hun betrokkenheid bij het verzorgen van de kinderen ontegenzeggelijk aanwezig is, is die van hun welzijn en ontwikkeling moeilijk te vinden.

De kokkin daarentegen is het lichtende voorbeeld van een harde en toegewijde werker.  Om 07.00 begint zij met het bereiden van de ochtendmaaltijden voor alle kinderen, daarna volgen nog vijf maaltijden die zij gedurende de dag moet bereiden.  Ik vraag of haar man kookt wanneer zij thuis komt, maar dat is niet het geval…………………

Catherine

Vrijwilligers zijn passanten, hun mening dienen zij voor zich te houden, maar ik ben blij te horen dat een organisatie die Half the Sky heet, binnenkort langs zal komen om de nannies te trainen in onder andere hygiëne en voedingsleer.  Maar zelfs met de lagere verzorgingsmaatstaven en het vrijwel uitblijven van gerichte interactie tussen nanny en kind, moet het gezegd worden dat de kinderen blij ogen, de meesten niet mensenschuw zijn en zich juist heel aanhankelijk opstellen.  Dat betekent dat  er ook heel veel goed gaat in dit tehuis en dat is fijn.