Terwijl wij ons voorbereiden op een nieuwe ervaring, ontvangen wij per mail het droevige bericht van de oprichtster van het Fosterhome, Amanda de Lange, dat zij in de laatste fase van haar leven lijkt aangekomen te zijn.  Chemo-kuren hebben de ziekte niet kunnen bedwingen. Haar nieren hebben het nu ook begeven.

Zij roept in haar mail op tot daadkracht en toekomstgerichtheid. Bij de pakken neerzitten is voor haar nooit een optie geweest want er is immers zoveel moois onder de zon.  Haar wezenbaby’s hebben aan haar veel te danken en zal zij een inspiratiebron geweest zijn en blijven voor zo veel mensen, inclusief alle vrijwilligers die ons voorgingen.  Toch kan ik mij niet voorstellen dat onder haar vertrouwelingen en opvolgers die blijmoedigheid vanzelfsprekend is.  Ik vermoed dat wij morgen toch zullen merken dat een sombere stemming niet geheel onderdrukt kan worden. Wij zullen ons daar met gepaste tred bij voegen.